OUTRA DAS CELEBRACIÓNS DO OUTONO NO NOSO COLE É O SAMAÍN.
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin
do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica
o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era
o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos
camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas
festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do
outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo
e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Para afastar dos seus castros as perigosas
ánimas defuntas e errantes adoitaban poñer no alto das muradas, ou encastradas
nas paredes, as caveiras iluminadas dos inimigos mortos en campaña. De aquí,
dos ritos e crenzas célticas ao redor da caveira, vén a tradición europea de
facer caliveras na cortiza dos melóns, ou cabazos, ou
calabazotes. Tradición que, grazas ás investigacións do profesor galego Lopez
Loureiro, sabemos que se estende por toda a antiga xeografía céltica europea e
concretamente para o caso de España, por todas as zonas con presencia do
elemento céltico ben documentado. En Galiza atopámola en toda a súa xeografía,
non faltando esta tradición en ningunha das súas bisbarras e aportando un
folclore similar aínda que dándolles nomes diferentes: calacús
polas Rías Baixas, caveiras de melón en Cedeira, calabazotes
en Ortigueira, colondros en Ourense...etc.
FIXEMOS UNHA EXPOSICIÓN CON CABAZAS BEN ORIXINAIS.
ESTAMOS MOI ORGULLOSOS!
TAMÉN ELABORAMOS UNS MONSTROS, QUE MÁIS QUE ASUSTAR FIXÉRONNOS RIR UN MONTÓN.
CANTAMOS, XOGAMOS, RIMOS, ...
FOI UN DÍA DO MÁIS DIVERTIDO!!!
